تند

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /تُند/

صفت[ویرایش]

تند

  1. همراه با سرعت یا شتاب، مقابل کُند.
  2. شدید، قوی، تیز، برنده، گلد، چالاک.
  3. (چاشنی): دارای مزّه تندی، سوزنده، طعمی که دهان را بسوزاند، مانند: طعم فلفل.

زبان دیگر[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • پهلوی

صفت[ویرایش]

  1. بدخو، خشمگین.

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین
  • فرهنگ بزرگ سخن