حسن
فارسی[ویرایش]
ریشه شناسی[ویرایش]
- نیاهندوایرانی
آوایش[ویرایش]
- [حَ/سَن]
قید[ویرایش]
حسن
- حسن با عنوان اسمی شناخته میشود ولی مفهوم باستانی آن یک اشاره یا تأکید است.
- حُسن، جمال، زیبایی.
ریشهشناسی۲[ویرایش]
- عربی
صفت[ویرایش]
- زیبایی، نیکویی، خوبی.
- نیکو، جمیل.
- جمع: حِسان.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
––––