سل

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• سَل، سِل، سُل

ریشه شناسی

• نیاهندوایرانی

آوایش

• [سِل]

اسم

سل

1. (پزشکی): بیماری ریوی، مرضی است عفونی و واگیردار که بیشتر ریه و غدد لنفاوی به آن می‌شوند عامل آن باسیلی است به نام باسیل کُخ.

   به معنی سیل در زبان معیار و مفهوم باستانی آن.

عربی

• [سَل]

1. سیل. شل: سلاحی است مانند زوبین هندوان را.
2. ظرفی که در روی طعام و جز آن نهند.
3. سیل. شل: سلاحی است مانند زوبین هندوان را.
4. آن چه بیرون کشیده شود از چیزی.
5. نطفه.
6. پُل چوبی.
7. قای

مصدر متعدی

1. برکشیدن شمشیر، کارد و غیره.
2. بریدن رگ.
3. داغ کردن. مخصوصاً داغ کردن شریان صدغ که درد شقیقه و خیالات و منع نزول آب را نافع

فرانسوی

• [سُل]

1. (موسیقی): پنجمین نُت از نت‌های هفتگانه موسیقی، کلید سُل.

هندی

صفت

1. مرد دندان ریخته.

––––

منابع

• فرهنگ لغت معین