سه

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • پهلوی

آوایش[ویرایش]

  • /سِه/

اسم[ویرایش]

سه

  1. (شماره): عدد توصیفی که نشانه آن (۳) است، عددی بین دو و چهار، دو به‌علاوه یک. ثلاث.

استعاره[ویرایش]

  1. به سه دادن کنایه از: معامله پر سود کردن.
  2. سه شدن: بد شدن خراب شدن، برملا شدن.

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین