شیطان

فارسی

ریشه‌شناسی

• نیاهندوایرانی

آوایش

• [شَیت/آن]

صفت

شیطان

1. گونه‌ای از انسان که تو از نیت و باطن او خبر نداری، مغرض، حسود، بدخواه.

   تعزیهَ شیطانه.

   شیطان تعزیه، افراد فرومایه‌ای که محل اجرا و مراسم تعزیه را در زمان پهلوی اول به قذاق‌ها لاپورت می‌دادند.

عربی

اسم

1. دیو، اهریمن، نافرمان، شرور.

صفت

1. شیطان از شَطَن به معنی دور شده است.

مثال

1. شیطان را درس دادن: بسیار حیله‌گر بودن، ابلیس بودن.

––––

منابع

• فرهنگ لغت معین