صبح
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- سنسکریت
آوایش
[ویرایش]- /صُبح/
اسم
[ویرایش]
صبح
- بامداد؛ آغاز روز، طلوع خورشید.
- صبح علی‌الطلوع: صبح زود هنگام، طلوع.
- صبح: این واژه در سنسکریت صوبه śubh می باشد که هم فعل است به معنی درخشیدن و هم نام چاویگ ( اسم مصدر ) و نام است به معنی درخشش، پرتو. فعل سببی آن صبه śobh است یعنی درخشان کردن، پرتو انداختن. که این فعل سببی به صورت نام به زبان عربی راه یافته و با ح نوشته شده است ولی صاد آن که از زبان سنسکریت به عربی راه یافته، همچنان مانده است. ( نگاه کنید به: فرهنگ سنسکریت - انگلیسی مونیر ویلیامز چاپ 1964 )
––––
برگردان‌ها
[ویرایش]| ترجمه‌ها | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین