عارف
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- عربی
آوایش
[ویرایش]- /عارِف/
صفت
[ویرایش]
عارف
- (تصوف): آنکه از راه ریاضت و تهذیب‌نفْس و تفکر، به معرفت خداوند دست می‌یابد. آنکه نسبت به چیزی آگاهی دارد.
- شناسنده، دانا، آگاه، دانشمند.
- خدا‌شناس.
مترداف‌ها
[ویرایش]––––
برگردان‌ها
[ویرایش]| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن