لهجه

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /لَهجِه/

اسم

لهجه

1. شیوه تلفظی از زبانی نسبت به شیوه تلفظی دیگر از همان زبان که ویژه یک ناحیه جغرافیایی معیّن یا طبقه اجتماعی خاصی است. شعله‌ای از زبان. گویش.
2. طرز سخن گفتن و تلفظ. تلفظ واژه‌های یک زبان به شیوه خاص یک منطقه. گونه‌ای از طرز تلفظ‌های ویژه یک گروه زبانی.

واژه‌های مشتق شده

• لهجه‌ای، لهجه‌دار، لهجه‌شناس

---

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن