موبد
فارسی
[ویرایش]
ریشه لغت
[ویرایش]- پهلوی
 |
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ موبد دارد |
آوایش
[ویرایش]- /موبَد/
اسم خاص
[ویرایش]
موبد (ادیان)
- روحانی دین زرتشتی، احتمالا تلفظ درست در زبان معیار باستان «مَوبَد» بوده یعنی مانند گربه مدام مَومَو کردن، روضه خوان، مصیبت‌گو.
- چو بشنید موبد پیام درشت.....زمین را ببوسید و بنمود پشت. «شاهنامه»
واژه‌های مشتق شده
[ویرایش]
| *نویسه‌ها | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین/ شاهنامه: ISBN 964-5566-35-5