میوه

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /مِیوِه/

اسم

میوه

1. (گیاهی): بخشی از پیکر گیاهان نهان‌دانه که از رشد تخمدان بوجود می‌آید و دانه یا دانه‌های گیاه را در برمی‌گیرد و بعضی انواع آن خوراکی است؛ بار، ثمر.

   میوه ممکن است در زبان معیار باستان بصورت مَی‌وَ تلفظ می‌شده که کنایه از دادن نوشیدنی رایج آن دوران است.

استعاره

1. میوه دی دل کنایه از: فرزند.

––––

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن
• فرهنگ لغت معین