کرت

(کَ رَّ)

فارسی

کُرْتَ :(korta) در گویش گنابادی یعنی کسی که خود را به کوری و نفهمی میزند ، کسی که خود را به کوچه علی چپ میزند.

ریشه‌شناسی

• عربی

1. کرة

اسم

1. دفعه، مرتبه، بار.

جمع

1. کرات.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(کَ یا کِ)

1. کرد. کرته. کردو:
2. قطعه‌ای از زمین زراعت کرده و سبزی کاشته.
3. هر یک از بخش‌های تقریباً متساوی یک مزرعه یا باغچه.

منابع

• فرهنگ لغت معین

تلفظ

1. کِرَّت

معنی

1. دفعه ،بار(گویش قدیم فارسی، همچنین در گویش فارسی ِ نیشابوری)

آوایش

• [kerrat]

منابع

1. فرهنگ واژگان گویش نیشابور

• [۱]

برگردان‌ها

انگلیسی

minoan

• daedalus