آبادگر

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آباد/گَر/

صفت[ویرایش]

آباد گر

  1. آنکه جایی را آباد می‌کند، آباد کننده، مقابل ویرانگر.


منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن