آخر‌کردن

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آخَر/کردَن/

مصدر فعل متعدی[ویرایش]

آخرکردن

  1. (قدیمی): به پایان رسانیدن.
    چون ... سخن آخر کرد، عمامه خود را درست کرد. «جامی»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن