آخر
فارسی[ویرایش]
ریشه‌شناسی[ویرایش]
- عربی
آوایش[ویرایش]
- /آخَر/
اسم[ویرایش]
آخر
- پايان، سرانجام، انتها، نهایت، ته.
- آخر ممکن است به دو بخش آ - خَر قابل تجزیه باشد، و در زبان معیار باستان به معنی ریزش کردن و فرو ریختن است.
صفت[ویرایش]
- دیگر، دیگری، پسین، پایان، انجام.
- آخر خط بودن کنایه از: پایان عمر را طی کردن.
واژه‌های مشتق شده[ویرایش]
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین