آذینه

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آذِینه/

اسم[ویرایش]

آذینه

  1. (گاهشماری): آدینه، جمعه.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس

زبان دیگر[ویرایش]

  • بهاری

آوایش[ویرایش]

  • /آذِینه/

اسم[ویرایش]

آذینه

  1. مترداف کمه، کمِت هست در زبان فارسی، که همراه با علامت سؤال یا پرسشی است. آزینه.
    آذینه گَنهَ گَتِرِم؟
    کمِته باز هم بیارم؟