آسا
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /آسا/
اسم[ویرایش]
آسا
- (قدیمی): شکل و شمایل. خمیازه، دهاندره. زیب، زینت. وقار، تمکین.
- پسوند و جزء پسین بعضی کلمههای مرکب است که شباهت را میرساند مانند: رعدآسا. برقآسا.
فعل[ویرایش]
- بن مضارع آسودن.
کهن واژه[ویرایش]
برگردانها[ویرایش]
ترجمهها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس
زبان دیگر[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- بهاری
آوایش[ویرایش]
- /آس/آ/
اسم[ویرایش]
آسا
- مترادف آویزانکن، بیاویز، آویختهکن در زبان فارسی که شاید قید محسوب شود.
- رَخدِ یودِین آسا!
- لباس را شستی آویزان کنحا!
- رَخدِ یودِین آسا!