آفاق‌و‌انفس

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • عربی

آوایش[ویرایش]

  • /آفاقُ/اَنفُس/

اسم مرکب[ویرایش]

آفاق‌و‌انفس

  1. عالم ظاهر و مادی و عالم نفسانی و روحی؛ مکان‌ها و جان‌ها.
    برای سیر آفاق و انفس رفتند. «صادق هدایت»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن