آنوقت
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /آن/وَقت/
قید[ویرایش]
آنوقت
- در آن وقت؛ در آن زمان. در آن صورت.
- تنها دلخوشی‌ام وقتی بود که ... تنها ماندم، آنوقت درها را می‌بستم. «جمال‌زاده»
حرف[ویرایش]
- در حالی که.
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن