ئوآ
فارسی[ویرایش]
ریشه شناسی[ویرایش]
- نیاهندوایرانی
آوایش[ویرایش]
- [ئوآ]
اسم[ویرایش]
ئوا
- به زبان فارسی، آباد و آبادانی است. اصطلاحات جغرافیایی بسیاری مختوم به «ئوآ» هستند.
- هر روستا و شهری که در زبان فارسی به «آباد» ختم می‌شود مانند حسن‌آباد یا پارس‌آباد، در زبان آذری به حسن‌ئوآ یا پارس‌ئوآ تلفظ می‌شود.
ریشه‌شناسی ۲[ویرایش]
قید[ویرایش]
ئوآ
- ~ به معنی آباد و آبادی گویش بهاری.
- خراب قالَیْن مَدئوآ، بی کَن ائولَیْن ایککه هووآ.
- خراب بمانی مادآباد، یه روستایی با دو هوا.
- خراب قالَیْن مَدئوآ، بی کَن ائولَیْن ایککه هووآ.
برگردان‌ها[ویرایش]
|