ابروان

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • شاهنامه

آوایش[ویرایش]

  • /اَبرِوان/

اسم مرکب[ویرایش]

ابروان

  1. جمعِ ابرو، جفت ابروهای انسان یا بعضی موجودات.
    به لشکرگه آمد دلی پر ز کین/ جگر پر ز خون، ابروان پر ز چین «فردوسی»

منابع[ویرایش]

  • شاهنامه