جف

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • بهاری

آوایش[ویرایش]

  • /جِـُف/

اسم[ویرایش]

جف

  1. مترادف با جفت در زبان فارسی.

زبان دیگر[ویرایش]

  • عربی

آوایش[ویرایش]

  • /جُفّ/

اسم[ویرایش]

  1. هر چیز تُهی.
  2. کهن، سالخورده.

ریشه شناسی۲[ویرایش]

آوایش[ویرایش]

  • /جَفَّ/

صفت[ویرایش]

  1. خشک، بی آب، پژمرده.

واژه‌های مشتق شده[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین