ذق

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• زق

ریشه لغت

• نیاهندوایرانی

آوایش

• /ذِقْ/

اسم

ذق

1. رطوبت، نم در زبان فارسی.

   ذق در گویش بهاری زمانی صرف می‌گردد جایی یا چیزی مانند دیوار، یا لباس به عللی نم کشیده باشد، بویژه پوشک‌ کودک که خودش را خیس کرده باشد و آثار آن از بیرون آشکار باشد.

2. در گویش گنابادی یعنی سوزش ، خارش ، سرما.

واژه‌های مشتق شده

• حاذق