شیرینی

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /شیرینی/

صفت نسبی[ویرایش]

شیرینی

  1. نسبت داده شده به شیرین؛ هرچیز که مزه قند و شکر و نبات دهد. مقابل تلخی و ترشی.
  2. خوردنی‌هایی که با شکر و روغن و آرد یا مواد دیگر به اقسام مختلف بسازند.

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین