قشنگ
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /قشنگ/
صفت[ویرایش]
قشنگ
- زیبا، خوشگل، ظریف.
زبان دیگر[ویرایش]
- آذری
آوایش[ویرایش]
- /قَش/اَنگ/
صفت[ویرایش]
- گؤزل، زیبا و خوشگل بودن به ویژه صورت زیبا داشتن.
زبان دیگر[ویرایش]
- بهاری
- غش کننده
- غش اِلی‌یَن
- غش کننده، کسی که بر اثر شنیدن خبر یا بر اثر اتفاقی که بر او حادث می‌شود، غش کند.
- غش اِلی‌یَن
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین