مکاری
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
آوایش[ویرایش]
- /مَک/کاری/
حاصل مصدر[ویرایش]
مَکاری
- منسوب به مکار، حیله‌گری، فریب‌کاری.
ریشه شناسی۲[ویرایش]
صفت[ویرایش]
مُکاری
- خربنده، کسی که اسب و شتر و الاغ به کرایه دهد یا به کرایه برد.
- کرایه دهنده، کسی که چهارپایان را کرایه می‌دهد، چاروادار.
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن