گو
ظاهر
فارسی
[ویرایش]ریشه شناسی
[ویرایش]- پهلوی
آوایش
[ویرایش]- [گو]، [گَو]
اسم
[ویرایش]گو
- (گَ):هر چیز گرد و گلوله مانند.
- (گُ): گوی که آن را با چوگان بزنند.
- (گُ): زمین آماده شخم زدن.
- (گَ، گُ): زمین پست، مغاک، گودال.
- گُو :(gow) در گویش گنابادی یعنی گاو ، انگار ، اینطور که از اتفاقات و شواهد برمیآمد
- گودال
- مدفوع
صفت
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
برگردانها
[ویرایش]ترجمه | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|