پرش به محتوا

آبادگر

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • فارسی

آوایش

[ویرایش]
  • /آباد/گَر/

صفت

[ویرایش]

آباد گر

  1. آنکه جایی را آباد می‌کند، آباد کننده، مقابل ویرانگر.


منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن