آب‌گون

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آبگون/

صفت

آب‌گون

1. (قدیم): به رنگ آب؛ کبود، همچون آب در صافی و روشنی. آبی کبود. سبز. آبدار، گوهردار.
2. گل آبگون، نیلوفر.

زبان دیگر

• فرانسوی

صفت

1. نشاسته.

---

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ‌ بزرگ سخن