آب‌‌شیرین‌کن

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آب/شیرین/کُن/

صفت[ویرایش]

آب‌شیرین‌کن

  1. (مکانیک): دستگاه گیرنده املاح و ناخالصی آب شور از راه تبخیر و تقطیر برای آنکه آب قابل نوشیدن باشد.


منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن