پرش به محتوا

آتش‌دست

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • فارسی

آوایش

[ویرایش]
  • /آتش/دَست/

صفت

[ویرایش]

آتش‌دست

  1. (قدیم): جَلد و زیرک، چابک‌دست، استاد در کار خود.
    ساقی آتش‌پرست آتش‌دست/ ریخت در ساغر آتش سوزان. «هاتف»

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن