آثروان
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- نیاهندوایرانی
آوایش
[ویرایش]- /آث/رِوان/
اسم خاص
[ویرایش]
آثروان
- روحانیون اصیل زرتشتی که در آتشکده‌ها اوستا را در کنار آتش مقدس گاهی زمزمه گاهی بلند می‌خواندند. در شاهنامه موبدان خوانده می‌شوند.
مترادف‌ها
[ویرایش]––––
برگردان‌ها
[ویرایش]| *ترجمه انگلیسی | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||
| *نویسه لاتین | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||
منابع
[ویرایش]- تاریخ ماد (ص۳۴۷): ISBN 964-445-106-6