آدار
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- سریانی
آوایش[ویرایش]
- /آدار/
اسم[ویرایش]
آدار
- (گاه‌شماری): آذار. امروزه در تقویم یهودی به صورت آدار نوشته می‌شود.
- آدار در زبان بهاری به دو بخش آ - دار قابل تجزیه است و زمانی مسموع می‌شود که بخواهند با تعجب به دار که آن هم معنی چوبه‌دار یا جای تنگ است، اشاره کنند.
مترادف‌ها[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس