آدم‌خود‌را‌شناختن

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آدم/خود/را/شناختن/

اسم مرکب[ویرایش]

آدم‌خودرا‌شناختن

  1. (گفتگو): طرف دعوا یا معامله یا همکار و مصاحب خود را شناختن و یا احوال روحی او آشنایی پیدا کردن و مطابق آن با او رفتار کردن.
    باید آدم خود را می‌شناختی و بعد همه اسرارت را به او می‌گفتی. »دهخدا»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن