آرامش
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /آرامٓش/
اسم مصدر[ویرایش]
آرامش
- سکون، بیحرکت. بیجنبش. آرامیدن. وقار، سنگینی.
- نبود سر و صدا در جایی، بیصدایی، سکوت، امنیت.
- خواب کوتاه و سبک. فراغت، آسایش. صلح وآشتی.
برگردانها[ویرایش]
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس
زبان دیگر[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- زبان معیار باستان
آوایش[ویرایش]
- /آرا/مش/
اسم مرکب[ویرایش]
آرامش