پرش به محتوا

آرام‌بردن

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه‌ لغت

[ویرایش]
  • فارسی

آوایش

[ویرایش]
  • /آرام/بُردَن/

اسم مرکب

[ویرایش]

آرام‌بردن

  1. قرار و آرامش و آسودگی را از میان بردن.
    با دل آرامی مرا خاطر خوش است/ کز دلم یکباره برد آرام را «حافظ»

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن