آرایش‌کردن

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آرایش/کردَن/

مصدر فعل متعدی

آرایش‌کردن

1. زینت دادنِ کسی یا تزیین کردن چیزی، آرایش.

   موهایش کوتاه بود و از دور هیچ فرقی با پسرها نداشت، آرایش هم نمی‌کرد. «مدرس صادقی»

---

برگردان‌ها

ترجمه
ایتالیایی: truccare trovarsi

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن