آراینده

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آرایَنده/

صفت[ویرایش]

آراینده

  1. صفت از آراستن؛ آنکه یا آنچه آرایش می‌دهد.
    آراینده دوستان خویش به لباسِ احسان. «میبدی»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن