آردل

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • فرانسوی

آوایش[ویرایش]

  • /آردِل/

اسم[ویرایش]

آردل

  1. فراش، مأمور اجراء یا فراشی مأمور احضار سپاهیان و متهمان بود. آردال.
    محبس چهار طاق باز شد و آردلی وارد شد. «جمال‌زاده»
  2. آردل ممکن است از واژه اردل یا اردلان مأخوذ شده باشد و به دو بخش ار - دَل قابل تجزیه است.

واژه‌های مشتق شده[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس