آرنج‌بند

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آرِنج/بَند/

صفت[ویرایش]

آرنج‌بند

  1. (قدیمی): وسیله‌ای که معمولا جنگجویان به آرنج می‌بستند.
    با بازوبند و آرنج‌بند و خئود و مغفر فولادین همه گوش به زنگند. «جمال‌زاده»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن