آزده

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آزدِه/

صفت مفعولی[ویرایش]

آزاده

  1. (قدیمی): آجیده.
    وز ملاقات صبا روی غدیر/ راست چون آزدهٔ سوهان است «انوری»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس

زبان دیگر[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • بهاری

آوایش[ویرایش]

  • /آزدِ/

اسم[ویرایش]

آزدِ

  1. مترادف کم‌ است، در زبان فارسی. هنگامی صرف می‌گردد که بخواهند اعتراض به سهم یا عطای چیزی بکنند.
    چؤخ آز‌ دِ!
    خیلی کمه!