آزپیشه

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آزپیشِه/

صفت

آزپیشه

1. (قدیمی): آزمند، حریص.

   آزپیشه ممکن است به دو بخش آز - پیشه قابل تجزیه باشد، که آز، حاکی از دو معنی اندک و قلیل یا دچار خطا و اشتباه شدن در زبان معیار باستان است.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس