آساد

فارسی

ریشه‌ لغت

• عربی

آوایش

• /آساد/

اسم

آساد

1. شیرها، شیران. جمع اسد.

   آن گورانِ خر طبع را گور، سوی مرابض آساد می‌دواند. «زیدری»

کهن واژه

1. آساد ممکن است در زبان معیار باستان به دو بخش آس - آد قابل تجزیه باشد؛ و به معنی طلب شهرت، جویای نام و مانند آنها بوده است.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس