آسای

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آسای/

اسم[ویرایش]

آسای

  1. بن مضارع آسودن، جزء پسین بعضی از کلمه های مرکّب، به معنی آسایش دهنده؛ جان‌آسا، روان‌آسا. آسا.

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن