آسودن
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /آسودَن/
مصدر فعل متعدی[ویرایش]
آسودن
- راحت شدن، از نگرانی و اضطراب رهایی یافتن، آرام و قرار گرفتن. آرمیدن، آرامیدن، آرام گرفتن.
مصدر لازم[ویرایش]
- آرمیدن، استراحت یافتن. سکون یافتن، آرام گرفتن. خوابیدن، خفتن. توقف کردن، درنگ کردن.
مترادف‌ها[ویرایش]
| فعل‌ها | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بن واژه | آسودن | ||||||
| بن ماضی | آسود | ||||||
| بن مضارع | آسای | ||||||
| شخص | مفرد | جمع | |||||
| اول شخص | دوم شخص | سوم شخص | اول شخص | دوم شخص | سوم شخص | ||
| گذشته | من | تو | او | ما | شما | اویان/آن‌ها | |
| ساده | آسودم | آسودی | آسود | آسودیم | آسودید | آسودند | |
| استمراری | می‌آسودم | می‌آسودی | می‌آسود | می‌آسودیم | می‌آسودید | می‌آسودند | |
| کامل | آسوده بودم | آسوده بودی | آسوده بود | آسوده بودیم | آسوده بودید | آسوده بودند | |
| التزامی | آسوده باشم | آسوده باشی | آسوده باشد | آسوده باشیم | آسوده باشید | آسوده باشند | |
| مستمر | داشتم می‌آسودم | داشتی می‌آسودی | داشت می‌آسود | داشتیم می‌آسودیم | داشتید می‌آسودید | داشتند می‌آسودند | |
| حال | من | تو | او | ما | شما | اویان/آن‌ها | |
| ساده | آسایم | آسایی | آساید | آساییم | آسایید | آسایند | |
| استمراری | می‌آسایم | می‌آسایی | می‌آساید | می‌آساییم | می‌آسایید | می‌آسایند | |
| کامل | آسوده‌ام | آسوده‌ای | آسوده/آسوده‌است | آسوده‌ایم | آسوده‌اید | آسوده‌اند | |
| ملموس | دارم می‌آسایم | داری می‌آسایی | دارد می‌آساید | داریم می‌آساییم | دارید می‌آسایید | دارند می‌آسایند | |
| التزامی | بآسایم | بآسایی | بآساید | بآساییم | بآسایید | بآسایند | |
| آینده | - | من | تو | او | ما | شما | اویان/آن‌ها |
| خواهم آسود | خواهی آسود | خواهد آسود | خواهیم آسود | خواهید آسود | خواهند آسود | ||
| دستوری | - | تو | - | شما | - | ||
| امر | بآسای | بآسایید | |||||
| نهی | نآسای | نآسایید | |||||
برگردان‌ها[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن