آسایش‌دادن

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آسایش/دادَن/

مصدر فعل متعدی[ویرایش]

آسایش‌دادن

  1. استراحت و آرامش دادن.
    آن اندام را به کار نداری و آسایش دهی.‌ «اخوینی»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن