آشامیدن

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آشامیدَن/

مصدر فعل متعدی[ویرایش]

آشامیدن

  1. بن مضارع آشام؛ نوشیدن.
    روزه بدارید ... از خوردن و آشامیدن، خود را نگاه دارید. «شهری»

برگردان‌ها[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن