آشلغ

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • بهاری

آوایش[ویرایش]

  • /آشلُغ/

اسم[ویرایش]

آشلغ

  1. (قدیمی): آشپزخانه. محل پختن غذا در گذشته. غَری‌بان.
    آشلغ دو است، یعنی مطبخ یکی از آنِ ... «بهالدین‌خطیبی»

پسوندهای مشترک[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن