آشکاره

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آشِکاره/

صفت[ویرایش]

آشکاره

  1. (قدیمی): آشکار، آشکارا. پیدا، معلوم.
    فرصت شمر طریقه رندی که این نشان/ چون راه گنج بر همه کس آشکاره نیست. «حافظ»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین
برگرفته از «https://fa.wiktionary.org/w/index.php?title=آشکاره&oldid=870275»