آصفی

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

/آصِفی/

صفت نسبی[ویرایش]

آصفی

  1. (قدیم): منسوب به آصف؛ وزیرمآبانه، بزرگوارانه.
    بیار ساغر دُرّ خوشاب ای ساقی/ حسود گو کرَم آصفی ببین و بمیر. «حافظ»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن