آصف

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• آسف، عاصف

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /آصِف/

اسم

آصف

1. (قدیم): عنوان و لقبی بوده برای وزیران. در اصل نام وزیر سلیمان پیامبر بوده است.

   حافظ که هوس میکندش جام‌ جهان بین/ گو‌ در نظر آصفِ جمشید مکان باش. «حافظ»

کهن واژه

1. آصف ممکن است در زبان معیار باستان به دو بخش آص - اِف قابل تجزیه باشد؛ که در اصل تصیحف شده آصِد یعنی آویخته بوده است.

واژه‌های مشتق شده

• آصفی، آصف جاه، آصف جاهی

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ‌شمس