آصف

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • عربی

آوایش[ویرایش]

  • /آصِف/

اسم[ویرایش]

آصف

  1. (قدیم): عنوان و لقبی بوده برای وزیران. در اصل نام وزیر سلیمان پیامبر بوده است.
    حافظ که هوس میکندش جام‌ جهان بین/ گو‌ در نظر آصفِ جمشید مکان باش. «حافظ»

کهن واژه[ویرایش]

  1. آصف ممکن است در زبان معیار باستان به دو بخش آص - اِف قابل تجزیه باشد؛ که در اصل تصیحف شده آصِد یعنی آویخته بوده است.

واژه‌های مشتق شده[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ‌شمس